oburzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oburzaćam, oburzaća, oburzaćają {{/stl 8}}– oburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, oburzaćrzę, oburzaćrzy, oburzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} wzbudzać w kimś gwałtowny gniew i sprzeciw, głębokie niezadowolenie :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oburzać się – oburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować na coś gwałtownym sprzeciwem i gniewem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oburzała się na sprzedawców, na ich opieszałość. Oburzył się na samo wspomnienie jej postępku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oburzać — → oburzyć … Słownik języka polskiego
oburzyć — dk VIb, oburzyćrzę, oburzyćrzysz, oburz, oburzyćrzył, oburzyćrzony oburzać ndk I, oburzyćam, oburzyćasz, oburzyćają, oburzyćaj, oburzyćał «wywołać odruch sprzeciwu, protestu, gniewu» Jego lenistwo oburzało wszystkich. Być oburzonym czyimś… … Słownik języka polskiego
grom — 1. Ciskać, miotać, rzucać itp. gromy, pioruny, piorunami «wymyślać komuś, oburzać się na kogoś, na coś»: Prokurator w gniewnym uniesieniu grzmiał i ciskał gromy. Puls 8/1980. 2. Coś spadło, uderzyło, runęło itp. jak grom, jak piorun (z jasnego… … Słownik frazeologiczny
sieć — Miotać się, rzucać się jak ryba w sieci «oburzać się, obruszać się, reagować gwałtownie, zżymać się na coś bezradnie»: Kazałem mu naprawić szkody (...) rzucał się jak ryba w sieci, ale miałem nad nim przewagę (...). Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
gorszyć — ndk VIb, gorszyćszę, gorszyćszysz, gorsz, gorszyćszył, gorszyćszony «wywierać zły, demoralizujący wpływ; powodować zepsucie, zgorszenie; wywoływać oburzenie» Gorszyć kogoś swoim zachowaniem, postępowaniem. Czyjeś zachowanie gorszy kogoś. gorszyć… … Słownik języka polskiego
grom — m IV, D. u, Ms. grommie; lm M. y «piorun, grzmot» Huk, łoskot, trzask gromu. Grom bije, rozlega się, uderza. Słychać grom. Ktoś runął, upadł jak rażony, tknięty gromem. ◊ Coś spadło, uderzyło, runęło jak grom (z jasnego nieba) «kogoś zaskoczyło,… … Słownik języka polskiego
oburzający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. oburzać (p.) oburzający w użyciu przym. «budzący gwałtowny sprzeciw, gniew» Oburzający postępek … Słownik języka polskiego
skandalizować — ndk IV, skandalizowaćzuję, skandalizowaćzujesz, skandalizowaćzuj, skandalizowaćował, skandalizowaćowany «wywoływać skandal, kontrowersję, zgorszenie; gorszyć, oburzać» Skandalizujące przedstawienie. Jej zachowanie skandalizuje opinię. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… … Słownik języka polskiego
